Przez cały XIX wiek żarówka stała się symbolem wynalazczości i innowacji. To także symbol wyobraźni. Na początku XX wieku postać z kreskówki Felix the Cat została narysowana z żarówką nad głową.

Żarówka Thomasa Alvy Edisona była pierwszą, która była opłacalna komercyjnie. Żarówka miała kilka ulepszeń w stosunku do wczesnych żarówek. Mógł trwać dłużej i wymagał mniej energii. Był również wyposażony w pompkę próżniową, która pomaga usunąć powietrze z żarówki. W XIX wieku Thomas Edison próbował wielu różnych materiałów, aby zwiększyć wydajność żarówki.

Oryginalna prototypowa żarówka Edisona została wykonana z karbonizowanego włókna bawełnianego. Włókno świeciło po podgrzaniu i trwało około 15 godzin. Po spaleniu pierwszej żarówki Edison eksperymentował z różnymi materiałami, aby znaleźć tańszy żarnik. W 1880 roku stworzył nowy żarnik wykonany z bambusa, który lepiej pasował do żarówki. Włókno bambusowe stało się standardowym żarnikiem w żarówkach Edisona na dziesięć lat.

W 1904 r. wprowadzono włókna wolframowe jako zamiennik włókien węglowych. Włókna wolframowe były uważane za bardziej wydajne niż włókna węglowe i trwalsze. Jednak włókna wolframowe były drogie i Edison nie mógł sobie pozwolić na zakup ich w dużych ilościach.

Na początku XX wieku Thomas Edison pracował ze swoim zespołem badawczym w Menlo Park w stanie New Jersey. Próbowali stworzyć bardziej niezawodną żarówkę, która byłaby tańsza i trwała dłużej. Próbowali również stworzyć żarówkę z układem o większej rezystancji. Mieli nadzieję, że system o wysokiej rezystancji zapewni bardziej efektywne oświetlenie i będzie wymagał mniej energii. Mieli również nadzieję na stworzenie małych lampek elektrycznych do użytku w domu.

Kiedy Thomas Edison po raz pierwszy zademonstrował swoją żarówkę, był stosunkowo nowy w badaniach. Pracował z zespołem 14 inżynierów, fizyków i matematyków. W ciągu 18 miesięcy pracy nad żarówką przeprowadził 1200 eksperymentów. Podczas tych eksperymentów Edison eksperymentował z setkami różnych materiałów, aby znaleźć najlepsze możliwe włókno. Niektóre z materiałów, które testował, obejmowały korek, bambus, włosy z brody i surowy jedwab. Testował również różne średnice i kształty filamentu.

Żarówka Thomasa Edisona była przez cały XIX wiek symbolem wynalazczości i innowacji. Po opatentowaniu swojego wynalazku w 1880 roku żarówka stała się symbolem osiągnięcia Thomasa Edisona. Dziś żarówkę Edisona można znaleźć na wystawie w Smithsonian National Museum of American History.

Thomas Edison opatentował swój wynalazek w styczniu 1880 roku. Patent dotyczył całego projektu żarówki. Patent został złożony sześć miesięcy przed odkryciem komercyjnego włókna. Patent został przyznany lampie elektrycznej Edisona i otrzymał numer 223 898.

Żarówka Edisona była ważnym wynalazkiem i szybko zastąpiła niebezpieczne źródła światła. Jej sukces rozprzestrzenił się na cały świat. W 1882 roku pierwszy budynek użyteczności publicznej na świecie wykorzystywał lampy elektryczne Edisona. Na Hawajach Iolani Palace używał żarówki. Żarówka stała się popularna również w Europie.